a nie mówiłam?

   Tak powinnam powiedzieć wszystkim, którzy pukali się w głowę jak mówiłam, że Kamyk może mieć ZA, w tym mojemu mężowi, dziadkom, bliskim i znajomym. Niestety matka czasami czuje, że coś jest nie tak. Chociaż przyznam się, że wolałabym się mylić. Od kilku dni słyszę zupełnie inne pytania "dlaczego tak późno zaczęliście diagnozować?".
   Może dlatego, że dopiero 2 lata temu trafiliśmy w końcu na kompetentną panią psycholog, która nie tłumaczyła zachowania Kamyka wrodzoną niedoczynnością tarczycy i tego, że od 5 doby życia przyjmuje na stałe hormony. Spojrzała na niego szerzej, rozmawiała, analizowała, pierwszą diagnozę zasugerowała bardzo subtelnie i z niepewnością jakby bała się własnych wniosków.
   Przez te 2 lata Kamyk był obserwowany pod kątem ZA w IMiDz i w Instytucie na Sobieskiego, Długo to trwało ale dzięki temu jestem pewna, że diagnoza jest prawidłowa i nikt mi nie zarzuci, że "kupiłam" ją w prywatnej poradni - podobno ZA jest teraz modne. Może po prostu jest większa wiedza, wcześniej nikt nie obserwował dzieci pod tym kątem, dzieci z zaburzeniami nie miały wsparcia, wręcz były napiętnowane.